جنگل ها، با تعديل هوا، فراهم آوردن فراورده هاي صنعتي، ساختماني و پزشكي مورد نياز و از همه مهم تر، حفظ خاك و پيشگيري از جاري شدن سيلاب و پيامد هاي ناشي از آن، شرايط مساعدي براي زندگي انسان فراهم مي آورند.
اگر درختان جنگلي در حجم انبوهي قطع شوند، تعرّق گياهان كاهش مي يابد كه خود اين امر، به كاهش بارندگي و خشك شدن خاك و گسترش مناطق بياباني مي انجامد.متأسّفانه در كشور ما، روند تخريب جنگل، با شدّت زيادي ادامه دارد؛ به گونه اي كه سالانه چهار درصد جنگل هاي كشور ما نابود مي شود و طي چهل سال اخير، سي درصد از حجم جنگل هاي كشور كم شده است.سالانه، ميليون ها متر مكعب از ذخيره چوب و منابع ملّي كشور ـ كه به راحتي قابل تجديد نيست ـ، برداشت مي شودو به اين مسئله، آتش سوزي هاي مكرّر را نيز بايد اضافه كرد كه موجب تخريب سريع تر آن شده است.درباره مراتع هم بايد گفت با تمام اهميتي كه مراتع، در تنظيم نظام توزيع طبيعي آب و آبخيزها، جلوگيري از جريان سيلاب ها و همين طور توليد علوفه (بويژه براي دام هاي عشاير) و در نتيجه توليد گوشت قرمز و نيز در محصولات متفرّقه دارويي و صنعتي و خوراكي دارد، سرعت تخريب آنها از تخريب جنگل هم سريع تر است و دردناك تر، اين جاست كه اين تخريب، در كشوري روي مي دهد در باورهاي ديني مردمش، درختكاري را مقدّس شمرده است: پيامبر(ص) فرمود: هر كه درختي بنشاند، به اندازه ميوه اي كه از آن درخت به عمل مي ايد، پاداش براي وي ثبت مي شود».