منابع طبيعي به عنوان بستر حيات و توسعه پايدار كشور، متعادل كننده اكوسيستم و پشتوانه بخش كشاورزي، داراي ارزشهاي تجاري و غيرتجاري فراواني است و نقش آن در كنترل هرز آبهاي سطحي، تغذيه سفره هاي آب زير زميني، حفظ و توليد خاك نباتي، توليد اكسيژن، تلطيف هوا، پالايش گازهاي سمي، تأمين غذا و پروتئين، توليد مواد دارويي و صنعتي، پناهگاه حيات وحش، توليد علوفه و چوب و … بر كسي پوشيده نيست.
علاوه بر قوانين دايمي (جاري) و خاص مرتبط با منابع طبيعي، اصول ۴۵، ۴۸ و۵۰ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نيز در خصوص اهميت جنگل ها و مراتع تأكيداتي دارند كه براي مثال به اصل ۵۰ اشاره مي گردد:
” حفاظت محيط زيست كه نسل امروز و نسلهاي بعد بايد در آن حيات اجتماعي رو به رشدي داشته باشند، وظيفه عمومي تلقي مي گردد. از اين رو فعاليتهاي اقتصادي و غير آن كه با آلودگي محيط زيست و تخريب غيرقابل جبران آن ملازمه پيدا كند ممنوع است.”
منابع طبيعي براي همه نسلها در تمام عصرها خلق شده لذا حفظ اين منابع براي نسلهاي آينده بايد هدفي بزرگ قلمداد شود. از آنجاييكه راهبردها و ابزارهاي رسيدن به هر هدفي به مقياس و تناسب هدف، طراحي و به كار گرفته مي شود از اين‌رو رسيدن به هدف بزرگي همچون، حفظ منابع طبيعي براي تمام نسلها و در همه عصرها، به توجه ويژه اي نياز دارد.
همه موجودات زنده گياهي و جانوري و در رأس آنها انسان به عنوان اشرف مخلوقات، از منافع حياتي منابع طبيعي به طور مستقيم و غيرمستقيم بهره‌مند مي باشند. ويژگي منحصر به فرد منابع طبيعي، محصور نبودن در مرزهاي سياسي و اجتماعي است لذا حفظ و توسعه پايدار آن مستلزم عزمي ملي و تلاشي فراگير و شبانه روزي است با رعايت ضوابط فني، مهندسي، حقوقي، قانوني، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي در بهره برداري اصولي از منابع سرزمين.
برخي از فوائد اقدامات چند منظوره طرحهاي آبخيزداري، مرتعداري، جنگلداري و جنگل كاري:
۱- – حفاظت آب و خاك و كنترل فرسايش خاك و رسوب
۲- – كنترل و مهار سيلاب‌هاي ويرانگر
۳- – جلوگيري از هدر رفت آبهاي سطحي
۴- – افزايش رطوبت خاك و تقويت پوشش گياهي طبيعي
۵- – تغذيه سفره هاي آب زيرزميني، چشمه ها و قنوات
۶- – بهبود و توسعه شرايط اقتصادي و اجتماعي آبخيز نشينان
۷- – بهبود اشتغال در مناطق روستائي
۸- – جلوگيري از مهاجرت بي رويه روستائيان